• Go to:

Co to jest rak nerki ograniczony do narządu?

Rak nerki ograniczony do narządu jest guzem, który występuje tylko w obrębie tego narządu i nie jest obecny w innych częściach organizmu. W zależności od rozmiarów guza przypisuje się I lub II stopień (stadium) zaawansowania, (ryc. 1 i 2).

Po zdiagnozowaniu raka nerki ograniczonego do narządu lekarz może zaproponować jedną z następujących metod postępowania: aktywny nadzór, nefrektomię częściową, nefrektomię radykalną, ablację prądem o częstotliwości radiowej lub krioterapię. Każda z nich ma swoje zalety i wady – wybór zależy od indywidualnego stanu danego pacjenta.

W tym dziale znajduje się opis różnych procedur, które należy przedyskutować ze swoim lekarzem i dopasować do własnej sytuacji. Trzeba również mieć na uwadze, że w różnych krajach istnieją różne systemy opieki zdrowotnej.

Ryc. 1. Stopień I – guz o wielkości do 7 cm ograniczony do nerk.i
Ryc. 1. Stopień I – guz o wielkości do 7 cm ograniczony do nerk.i
Ryc. 2. Stopień II – guz nadal ograniczony do nerki, ale większy niż 7 cm.
Ryc. 2. Stopień II – guz nadal ograniczony do nerki, ale większy niż 7 cm.

Metody leczenia

Najlepszą metodą leczenia guzów nerek jest ich chirurgiczne usunięcie.

Raka nerki ograniczonego do narządu można usunąć poprzez częściową lub całkowitą nefrektomię. Obydwie procedury mogą być wykonane zarówno metodą operacji otwartej, jak i laparoskopowej. Operację laparoskopową można przeprowadzić również za pomocą robota chirurgicznego.

Podczas nefrektomii częściowej usuwany jest tylko guz, z pozostawieniem zdrowej tkanki nerkowej. Zabieg ten jest zalecany zawsze, gdy jest możliwy do wykonania . Jeśli nie ma możliwości usunięcia całego guza i pozostawienia nienaruszonego (zdrowego) fragmentu nerki, lekarz zaleca nefrektomię radykalną. Oznacza to całkowite usunięcie zmienionej patologicznie nerki wraz z otaczającymi ją tkankami.

W niektórych przypadkach operacja nie jest najlepszym sposobem postępowania. Może to być spowodowane wiekiem lub ogólnym stanem zdrowia. Jeśli guz jest mniejszy niż 4 cm, lekarz może podjąć decyzję o zastosowaniu procedury aktywnego nadzoru, która polega na regularnych wizytach w celu kontroli guza. Jeżeli wykazuje on cechy ciągłego wzrostu, prawdopodobnie konieczne będzie włączenie odpowiedniego leczenia. Dobrym rozwiązaniem może okazać się terapia ablacyjna, w której komórki nowotworowe niszczy się przez podgrzewanie prądem wysokiej częstotliwości (termoablacja) lub zamrażanie w bardzo niskiej temperaturze (krioablacja, krioterapia).

Przy planowaniu ścieżki leczenia należy omówić z lekarzem następujące zagadnienia:

  • dotychczasową historię swojego zdrowia
  • występowanie nowotworów nerek w rodzinie
  • ewentualną obecność tylko jednej nerki
  • stan czynnościowy nerek oraz możliwe ich uszkodzenie w wyniku innych schorzeń (cukrzyca, nadciśnienie tętnicze)
  • występowanie nowotworu w jednej lub w obu nerkach
  • metody leczenia dostępne w danym szpitalu
  • doświadczenie lekarza w zalecanej metodzie leczenia
  • osobiste preferencje chorego
  • wsparcie podczas leczenia i po jego zakończeniu
error: Content is protected !!