Εάν ο όρχις δεν κατέβει μόνος του στη φυσιολογική θέση στο όσχεο, θα χρειαστεί θεραπεία. Η ατελής κάθοδος του όρχεως συνοδεύεται από το ενδεχόμενο υπογονιμότητας και ανάπτυξης καρκίνου. Στόχος της θεραπείας είναι να αποφευχθούν αυτές οι επιπλοκές. Η θεραπεία θα πρέπει να γίνεται σε ηλικία 12 περίπου μηνών, έως 18 μήνες το αργότερο.
Ορμονική θεραπεία
Σε μερικές περιπτώσεις, ενέσεις ορμονών μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μια προσπάθεια να μετακινηθεί ο όρχις στο όσχεο από μόνος του. Η χειρουργική επέμβαση ωστόσο είναι πολύ πιο αποτελεσματική και αυτή η θεραπεία δε συνιστάται συνήθως.
Χειρουργική επέμβαση
Ορχεοπηξία
Η κύρια θεραπεία της κρυψορχίας είναι η χειρουργική επέμβαση για τη καθήλωση του όρχεως στο όσχεο (ορχεοπηξία). Αυτή η χειρουργική επέμβαση είναι σχεδόν 100% επιτυχής. Εάν ένας όρχις δεν έχει πάρει τη φυσιολογική του θέση στο όσχεο έως την ηλικία των 6 μηνών, πρέπει να πραγματοποιηθεί χειρουργική επέμβαση εντός του επόμενου έτους. Η καθυστέρηση της θεραπείας μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καρκίνου των όρχεων ή υπογονιμότητας στο μέλλον. Η χειρουργική επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία. Στον ψηλαφητό όρχι γίνονται δύο τομές: μία στην κοιλιά για τον εντοπισμό του όρχεως και μία στο όσχεο για να καθηλωθεί ο όρχις. Για έναν μη ψηλαφητό όρχι γίνεται διαγνωστική λαπαροσκόπηση. Η λαπαροσκόπηση είναι η καλύτερη μέθοδος για να εντοπιστεί στην κοιλιά ο μη κατελθών όρχις. Κατά τη διάρκεια της λαπαροσκόπησης γίνεται η επανατοποθέτηση ή η αφαίρεση του όρχεως.
