Το βασικό σύμπτωμα της κρυψορχίας είναι η αδυναμία ψηλάφησής του στο όσχεο. Η διάγνωση γίνεται συνήθως κατά την εξέταση του βρέφους μετά τη γέννηση. Για τους πρώτους 6 μήνες χρειάζεται παρακολούθηση με τακτικές επισκέψεις στο γιατρό. Εάν ο όρχις δεν κατέβει μόνος του σε αυτό το χρονικό διάστημα, θα χρειαστεί κάποια θεραπεία.
Διάγνωση
Φυσική εξέταση
Η φυσική εξέταση είναι ο μόνος τρόπος για να ταξινομηθεί ένας μη κατελθών όρχις ως ψηλαφητός ή μη. Δεν υπάρχει κάποια απεικονιστική μέθοδος που να βοηθά στην ταξινόμηση. Η κλινική εξέταση περιλαμβάνει επισκόπηση του οσχέου με το παιδί ανάσκελα και με σταυρωμένα πόδια. Εάν ένας όρχις δεν έχει πάρει τη φυσιολογική του θέση στο όσχεο και δεν ψηλαφάται πουθενά και ο άλλος όρχις είναι υπερτροφικός, τότε πιθανότατα ο πρώτος όρχις δεν υπάρχει.
Διαγνωστική λαπαροσκόπηση
Η πιο αξιόπιστη διαγνωστική αξιολόγηση ενός μη ψηλαφητού όρχι γίνεται με λαπαροσκόπηση. Με τη βοήθεια ενός εργαλείου οπτικών ινών και κάμερας (ενδοσκόπιο) ο χειρουργός επισκοπεί μέσα στην κοιλία μέσω μιας μικρής τομής. Πριν γίνει η λαπαροσκόπηση, πρέπει να γίνεται πάντα κλινική εξέταση υπό γενική αναισθησία, καθώς ορισμένες φορές αυτή αρκεί ώστε αρχικά μη ψηλαφητοί όρχεις να γίνουν ψηλαφητοί.
