Ablacja prądem o częstotliwości radiowej jest jedną z metod leczenia raka nerki. Wykorzystuje ona do niszczenia komórek nowotworowych ciepło generowane za pomocą prądu wysokiej częstotliwości. Konieczna jest znajomość podtypu nowotworu, dlatego przed rozpoczęciem leczenia wykonywana jest zazwyczaj biopsja.
Prąd dociera do guza poprzez specjalną igłę (ryc. 1). Zabieg zwykle wykonuje się przezskórnie, a prowadzenie igły przez lekarza wspomagane jest ultrasonografią lub tomografią komputerową. Termoablację prowadzi się zwykle w znieczuleniu miejscowym, jednak niekiedy konieczne jest znieczulenie ogólne. Można ją wykonywać również podczas operacji otwartych i laparoskopowych.
Terapię ablacyjną prądem wysokiej częstotliwości proponuje się przy guzach nerek o małych rozmiarach (do 4 cm) i przeciwwskazaniach do leczenia chirurgicznego (którymi mogą być wiek pacjenta i/lub współistniejące schorzenia, co sprawia, że operacja chirurgiczna stanowi większe niebezpieczeństwo).
Termoablacja to skuteczna i bezpieczna metoda leczenia niewielkich guzów nerek. Istnieje jednak prawdopodobieństwo, że nie wszystkie komórki rakowe zostaną zniszczone, w związku z czym ryzyko wznowy (nawrotu) choroby nowotworowej jest przy niej większe niż w przypadku leczenia chirurgicznego.
Mimo, że zabieg jest bezpieczny, występuje ryzyko powikłań. Najczęstsze komplikacje to ból w obrębie leczonego obszaru oraz uczucie kłucia lub mrowienia, znane jako parestezja. Może również pojawić się krwawienie, które w rzadkich wypadkach pociąga za sobą konieczność przetoczenia (transfuzji) krwi. Czasami obserwuje się wyciek moczu i jego zbieranie się w otoczeniu nerki. W trakcie procedury mogą zostać uszkodzone: moczowód, śledziona, wątroba, jelita.
Po przeprowadzonym zabiegu obowiązują wizyty kontrolne co trzy miesiące. Wykonywane są wówczas badania tomograficzne lub metodą rezonansu magnetycznego w celu oceny struktur nerkowych i wykrycia ewentualnych nawrotów.
Ablacja prądem o częstotliwości radiowej może być stosowana więcej niż jeden raz (w przypadku wznowy nowotworu lub niepowodzenia pierwszego zabiegu).
