Nefrektomia radykalna (nefrektomia całkowita) jest metodą chirurgicznego leczenia raka nerki ograniczonego do narządu. Celem operacji jest usunięcie całej nerki oraz otaczającej tkanki tłuszczowej. Przeprowadza się ją, gdy nie ma możliwości usunięcia guza z pozostawieniem zdrowego fragmentu nerki. Jest ona zalecanym sposobem postępowania przy raku nerki w II stopniu zaawansowania oraz w niektórych przypadkach I stopnia, jeżeli nie można zastosować nefrektomii częściowej. Większość osób może w pełni sprawnie żyć z jedną funkcjonującą nerką, bez poważniejszych powikłań.
Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym. Podczas operacji pacjent leży na boku lub na plecach, w zależności od lokalizacji i rozmiaru guza.
Jak wykonuje się nefrektomię radykalną?
Najpierw określana jest wielkość guza. Następnie zamyka (klipsuje) i odcina się od nerki tętnicę nerkową, żyłę nerkową i moczowód (ryc. 1), po czym usuwa sam narząd. Żeby zachować czystość onkologiczną (czyli uniknąć kontaminacji), przez cały czas chirurg urolog utrzymuje pokrycie nerki ochronną warstwą tkanki tłuszczowej.
Nefrektomia radykalna może być wykonana metodą laparoskopową. Podczas takiej operacji chirurg umieszcza w niewielkich nacięciach ściany brzucha małe plastikowe rurki, przez które następnie wsuwa do wnętrza jamy brzusznej odpowiednie narzędzia pozwalające na usunięcie guza (ryc. 2). Przez jedną z tych rurek wprowadza kamerę dającą możliwość obserwacji nerki na wysokiej jakości obrazie wyświetlanym na monitorze telewizyjnym.
Zabiegi laparoskopowe, w porównaniu do operacji otwartych, sprzyjają generalnie szybszej rekonwalescencji pacjenta – jednak technika ta jest trudna i wymaga od lekarza dużego doświadczenia w tej dziedzinie. Zabieg laparoskopowy może być wykonany także przy pomocy robota chirurgicznego.
Radykalna nefrektomia otwarta może być zalecana w niektórych przypadkach chorobowych lub jeśli metoda laparoskopowa nie jest stosowana w danej placówce leczniczej. W metodzie otwartej chirurg dokonuje rozcięcia powłok brzusznych w celu uzyskania bezpośredniego dostępu do nerki. Po takiej operacji pacjenci dłużej powracają do pełnej sprawności oraz istnieje większe ryzyko wystąpienia bólu pooperacyjnego lub innych komplikacji (między innymi przepukliny pooperacyjnej).
Nefrektomia radykalna wykonana techniką zarówno otwartą, jak i laparoskopową, charakteryzuje się taką sama skutecznością.
Jak przygotować się do zabiegu?
Lekarz szczegółowo poinformuje o tym, jak należy postępować. Nie wolno spożywać pokarmów i płynów ani palić tytoniu przez co najmniej sześć godzin przed zabiegiem, w celu przygotowania się do znieczulenia. W przypadku zażywania leków trzeba skonsultować to z lekarzem. Niekiedy konieczne jest przerwanie ich przyjmowania kilka dni przed zabiegiem.
Jakie są skutki uboczne wykonywanego zabiegu?
Zwykle pacjent opuszcza szpital po od trzech do siedmiu dniach od zabiegu. Długość pobytu w szpitalu bywa różna w poszczególnych krajach. Po otwartym zabiegu nefrektomii radykalnej może przez kilka tygodni występować niezbyt silny ból po stronie operowanej.
Zalecenia na okres od czterech do sześciu tygodni po zabiegu:
- pić od 1 do 2 litrów płynów (zwłaszcza wody) dziennie
- nie dźwigać przedmiotów ani dzieci cięższych niż 5 kilogramów
- unikać forsownych ćwiczeń fizycznych
- informować lekarza prowadzącego o wszelkich przepisanych lekach
Należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza lub udać się do szpitala, jeśli:
- wystąpi gorączka lub silny ból
- dojdzie do znacznej utraty krwi
Jaki jest wpływ leczenia?
Nefrektomia radykalna jest typową procedurą przy lokalnym raku nerki. Około 90% pacjentów jest wolnych od choroby nowotworowej przez co najmniej pięć lat od zabiegu. Posiadanie tylko jednej nerki zwiększa ryzyko rozwoju jej przewlekłej niewydolności. Zmniejszona wydolność nerkowa jest z kolei czynnikiem ryzyka chorób układu krwionośnego.
Jak wyglądają badania kontrolne?
I am text block. Click edit button to changePo wykonaniu zabiegu lekarz prowadzący ustala terminy wizyt kontrolnych. Ich częstość uzależniona jest od cech (czyli zaklasyfikowania) usuniętego nowotworu. Pacjent pozostaje pod okiem specjalisty przez okres co najmniej pięciu lat. W okresie tym wykonywane są różne badania pod kątem potencjalnej wznowy, na przykład ultrasonografia i tomografia komputerowa jamy brzusznej, prześwietlenia klatki piersiowej oraz analizy moczu i krwi. this text. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
