Stenty wewnątrzcewkowe, zwane też implatami wewnątrzcewkowymi, są używane do utrzymania drożności cewki moczowej, co poprawia przepływ moczu. Stenty te zaleca się głównie u mężczyzn, u których nie można wykonać operacji, a którzy są jeszcze w stanie samodzielnie opróżnić pęcherz moczowy. Stosuje się je zamiast cewnika wewnętrznego.
Kiedy należy rozważyć założenie stentu?
Obecnie stenty nie są zalecane jako docelowa opcja leczenia. Rozwiązanie to należy rozważyć, jedynie, jeśli pacjent nie toleruje znieczulenia wymaganego do operacji.
W jaki sposób wprowadza się stent?
Stent może być założony w znieczuleniu miejscowym w gabinecie lekarskim lub w przychodni. Wprowadza się go do cewki moczowej, aż jego koniec sięgnie pęcherza moczowego (ryc. 1). Za pomocą badania USG lub cystoskopu można sprawdzić, czy stent znajduje się w prawidłowej pozycji.
Jak należy przygotować się do zabiegu?
Lekarz szczegółowo poinstruuje pacjenta, jak powinien przygotować się do zabiegu. Jeśli pacjent przyjmuje na stałe leki, powinien ten fakt zgłosić lekarzowi i omówić z nim dalsze postępowanie. Kilka dni przed zabiegiem może być konieczne odstawienie przyjmowanych leków.
Jak długo zajmuje powrót do codziennych zajęć?
Do codziennych czynności można powrócić nawet już w dniu zabiegu. Przez kilka tygodni po zabiegu w moczu może pojawiać się krew, a czynności oddawania moczu może towarzyszyć ból.
Pacjent powinien natychmiast zgłosić się do lekarza lub do szpitala, jeśli:
- wystąpi gorączka
- nie jest w stanie oddać moczu
- utraci dużą ilość krwi lub będzie odczuwać silny ból
Zalety stentów wewnątrzcewkowych:
- alternatywa dla cewników wewnętrznych
- brak konieczności hospitalizacji
- zabieg założenia w znieczuleniu miejscowym
Wady stentów wewnątrzcewkowych:
- możliwość przemieszczania się stentów
- ból przy oddawaniu moczu przez pewien czas po zabiegu
- prawdopodobieństwo braku skuteczności
- niskie ryzyko nietrzymania moczu
- ryzyko tworzenia kamieni w stencie
